گردش ایّام و تحویل و تحول سال‌ها، الهام و پیامی روشن را از سوی طبیعت در گوشِ جانِ اهل خرد زمزمه می‌کند؛ این که بهبود و نو شدن، ذات و اصل طبیعت است.این پیام را نیاکان خردمند ما چنان نیک و دقیق دریافته‌اند که در اقلیم ایران فرهنگی، با پی‌ریزی رسمی دیرپا و در واقع «نهادی فرهنگی و اجتماعی» به نام «نوروز» آن را مبنای آغاز سال و مبدا کار و فعالیت خویش قرار داده‌اند.نهادی که با هوشیاری ایرانیان، از عوامل اصلی تداوم حقیقتی تاریخی به نام «ایران زمین» شده و جامعِ ابعاد گوناگون دانش، اندیشه، تجارب و خرد مردمان این حوزه تمدّنی و بازتابی از پویایی و تحوّل خواهی و در عین حال پایداری ارزش‌هایی چون سلامت خانواده، همبستگی اجتماعی و مهربانی در جان بیدار انسان ایرانی است.صنعت و تولید نیز، به عنوان سرمایه نسل‌ها و ابزار رفاه و سربلندی فرزندان توانمند ایران، با باور به این ارزش‌هاست که می‌تواند فراسوی همه تنگناها و دشواری‌ها مسیر رشد و بالندگی را بپیماید.
