به گزارش اخبار ملل از روابط عمومی پتروشیمی اروند، دکتر کریمی در سخنرانی خود در پنجمین همایش اقتصاد صنایع پلاستیک، در جمع تولیدکنندگان و مصرفکنندگان پلی وینیل کلراید (PVC) به بررسی فرصتها و چالشهای پیش روی بازار این ماده در سطح داخلی و بینالمللی پرداخت.دکتر کریمی با اشاره به ظرفیت محدود تولید PVC در خاورمیانه تأکید کرد: در حال حاضر تقاضای این ماده در گریدهای مختلف، بهویژه در بخشهای صنعتی و ساختمانی و مصارف پزشکی در حال افزایش است.وی بر نقش کلیدی پتروشیمی اروند در تأمین نیازهای داخلی و صادرات به بازارهای بینالمللی تأکید کرد و این شرکت را به عنوان بزرگترین تولیدکننده PVC در ایران و غرب آسیا معرفی و تصریح کرد: «پتروشیمی اروند با ظرفیت تولید ۳۴۰ هزار تن محصولات PVC، در جایگاه ۳۰ آسیا و رتبه ۵۰ جهان قرار دارد.
طرح توسعه و افزایش ظرفیت تولید
مدیرعامل پتروشیمی اروند به طرح توسعه کارخانه PVC 2 این شرکت اشاره کرد و یادآور شد: با اجرای طرح، ظرفیت تولید این محصول استراتژیک به میزان قابلتوجهی افزایش خواهد یافت و این طرح به منظور پاسخگویی به *گنیازهای رو به رشد داخلی و افزایش صادرات به بازارهای جهانی طراحی شده است.دکتر کریمی خاطرنشان کرد: این طرح یکی از کلیدیترین راهبردهای شرکت در جهت ارتقای توان تولید و حضور رقابتی در بازارهای بینالمللی است.
توسعه صنایع پایین دستی
دکتر کریمی همچنین به مصرف داخلی PVC پرداخت و اظهار داشت که برای جلوگیری از خامفروشی، ضروری است که صنایع پاییندستی توسعه یابند و تمرکز بر توسعه زنجیره ارزش و ایجاد اشتغال پایدار در این رود.به گفته وی، با توجه به ظرفیتهای داخلی، افزایش تولید و افزایش ارزش افزوده از طریق صنایع تکمیلی، میتواند به رشد اقتصادی کشور کمک شایانی کند.
محیطزیست و پایداری
مدیرعامل پتروشیمی اروند در بخش دیگری از سخنرانی خود به چالشهای زیستمحیطی و ضرورت توجه به آن پرداخت و خاطرنشان کرد: نگرانیهای مصرفکنندگان در خصوص پایداری تولید این محصول، از طریق نوآوریهای تکنولوژیکی و فرآیندهای پیشرفته بازیافت قابل رفع است که صنعت پلاستیک و به ویژه تولید PVC، باید به سمت شیوههای تولید پایدارتر حرکت کند تا ضمن حفظ محیط زیست، نیازهای روزافزون بازار را تأمین نماید.دکتر کریمی در پایان سخنرانی خود با تأکید بر افزایش تولید در شرکت پتروشیمی اروند و اهمیت تولید پایدار، عنوان کرد: با وجود چالشهایی که مرتبط با تولید PVC وجود دارد، این ماده همچنان بخش حیاتی بسیاری از صنایع است و حرکت به سوی شیوههای پایدار تولید، نه تنها نیاز بازار را برآورده میکند، بلکه تأثیر مثبتی بر کاهش اثرات زیستمحیطی نیز خواهد داشت.
