اما ریشه این همه بحران، در سیاست خارجی است. مدتهاست با بحران جنگ اقتصادی دست به گریبان هستیم و دشمن با سلاح تحریم، تهاجم همه جانبه ای را علیه تمامی بخشهای کشور در دستور کار دارد. اگرچه بسیاری ادعا دارند تحریم تاثیری بر اقتصاد نگذاشته، اما باید بپذیریم ادبیات تهدید و جنگ همواره بر اقتصاد تاثیرات مخربی برجای می گذارد و در مقابل ادبیات مذاکره و تعامل باعث ثبات اقتصادی می شود. با نگاهی به اتفاقات اخیر و مقایسه آن با گذشته، متوجه اهمیت سیاست خارجی بر ثبات اقتصادی می شویم. از هنگامی که ترامپ برای مذاکره با ایران نامه نگاری کرد و بدنبال آن، ایران و آمریکا آن هم به صورت غیر مستقیم مذاکره کردند، نه تنها بحران بی ارزش شدن پول ملی و حکومت دلار به پایان رسید، بلکه دلار و بدنبال آن طلا روند نزولی را در پیش گرفتند، روندی که امیدواریم با جدیت دنبال شود تا به ثبات اقتصادی برسیم.با وجود اهمیتی که مذاکرات برای اقتصاد ایران داشته و حتی تجربه تاثیرات مثبت اقتصادی در دوران برجام را داشتیم، دیدیم که یک باره همه چیز هوا شد. اینکه چه کسانی مقصر بودند، مقوله جداگانه ای است، اما بخوبی دیدیم که نمی توان به مذاکره دلخوش بود. به همین دلیل سالهاست بر تکیه به توان داخلی تاکید داریم و تولید را سرلوحه امور قرار داده ایم، رویکردی که در نامگذاری سال از سوی رهبری بخوبی مشاهده می شود.
سال ۱۴۰۴ با رویکردی متفاوت اما بر محوریت تولید آغاز شد. سال نو بر هدایت سرمایه به سوی تولید تاکید شد و رهبری زنگ خطر را نسبت به کوچ سرمایه در مسیر دلالی و بازارهای کاذب همچون دلار و طلا بصدا درآورد. هنگامی که سرمایه در مسیر دلالی به جریان می افتد، یعنی تولید در محرومیت قرار گرفته و رغبتی برای سرمایه گذاری در تولید بچشم نمی خورد.با این مقدمه دو دلیل وجود دارد. اول اینکه دلالی سوددهی بالا و سریعی دارد و هرگاه می توان سرمایه را در هر مسیر دیگری به جریان انداخت، در حالی که سرمایه گذاری برای تولید سرعت و سود لازم را ندارد و تبدیل به نقدینگی آن نیز چالش برانگیز است. به همین دلیل باید تولیداتی برای سرمایه گذاران توصیف شود که هم سود بالایی دارد و هم بسرعت قابلیت نقدشوندگی دارد.برای این مهم کافی است سری به بازار سرمایه بیندازیم و سوددهی شرکتها را مورد ارزیابی قرار دهیم تا بدانیم می توان سرمایه را در مسیر سوددهی مطمئن به جریان انداخت و می توان به سرعت سهام را به پول تبدیل کرد.یکی از مهمترین شرکتهایی که می تواند بستر مناسبی برای سرمایه گذاری و درآمدزایی باشد، شرکت معدنی صنعتی گهرزمین است. گهر زمین که با نماد «کگهر» در بازار سرمایه حضور دارد، همواره مورد استقبال بورس بازان بوده و سهامی قابل اعتماد محسوب می شود.
اینکه گهرزمین در چه جایگاهی قرار دارد، یک طرف ماجراست، اما برنامه ریزی آینده می تواند برای فعالان بازار سرمایه نقش تعیین کننده ای داشته باشد. بدین منظور مدیرعامل شرکت صنعتی معدنی گهرزمین به تشریح اهداف و چشم‌انداز شرکت در ۱۴۰۴ پرداخت و گفت: فرصت ها و ظرفیت‌های بسیاری برای گهرزمین وجود دارد که برای دستیابی به آنها ۵ استراتژی اصلی درنظر گرفته شده است.محمد محیاپور از «توسعه ظرفیت معدن کاری و خطوط تولید» به عنوان اصل اول و مهم برای عملیاتی کردن فرصت ها یاد کرد و گفت: «تکمیل زنجیره ارزش فولاد»، «سرمایه‌گذاری در اکتشافات و توسعه کسب‌وکارهای جدید»، «فروش کارآمد محصول‌ها» و «تامین سرمایه از طریق مشارکت سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی» چهار اصل دیگری است که با تکیه بر آنها بنای توسعه و پیشرفت را داریم.وی از مسیر ریل گذاری گهر زمین برای پیشرفت و دستیابی به رکوردهای جدید خبر داد و گفت: گهرزمین رسیدن به تولید ۱۸ میلیون تن کلوخه سنگ آهن، ۱۲ میلیون تن سنگ آهن دانه‌بندی، ۸ میلیون تن کنسانتره سنگ آهن و ۶ میلیون تن گندله را برای سال نو در دستور کار قرار داده که به صورت ویژه به آنها ورود کرده است.
یکی از مهمترین چالشهای شرکتهای صنعتی و معدنی، خام فروشی است. سالهاست ذخایر کشور را به صورت خام می فروشیم و محصول فراوری شده را با چند برابر قیمت به کشور وارد می کنیم. اما مدیرعامل گهرزمین با درک درست از تبعات خام فروشی، بر تکمیل زنجیره تولید تاکید کرد و گفت: گهرزمین در صنعت فولاد زنجیره را تکمیل کرده و ضمن حفظ کامل مزیت رقابت دسترسی به معدن، با استفاده از بالانسرهای کل زنجیره، توانسته تاب‌آوری خود را در زنجیره بالا نگه دارد و نسبت به رقبا دست بالا را داشته باشد.اهدافی که محیاپور ترسیم کرده و آنچه در دستور کار قرار داده، گهرزمین بهترین گزینه برای سرمایه گذای مطمئن و سالم است و کسانی که در این مجموعه سرمایه گذاری می کنند یا سهام آن را خریداری می کنند، ترکیبی از منافع شخصی و منافع ملی را رقم می زنند.
